Bekijk de video in andere formaten.
Vriendschap in de dodencel
een reportage van KRO’s Goudmijn Manon van den Berg vertelt het verhaal over haar bijzondere vriendschap met de Amerikaanse ter dood veroordeelde Jessy San Miguel. Ze ging meermalen bij hem op bezoek en zamelde geld in voor een eerlijk proces en zijn verdediging. Maar het mocht niet baten. In 2000 werd Jessy, in Manons bijzijn, geëxecuteerd. Manon heeft nog altijd geen spijt van haar contact. Ze is als mens gegroeid. ‘Eigen schuld, dikke bult’ heeft plaatsgemaakt voor compassie.
Vriendschap werkt nog altijd door
Haar bijzondere vriendschap met Jessy ligt inmiddels al ruim tien jaar achter haar. Toch staat Manon er nog dagelijks bij stil. “Door de vriendschap met Jessy ben ik als mens erg gegroeid. In het dagelijks leven merk ik dat nog steeds. Ik werk als budgetconsulent met mensen die in financiële problemen zitten. De buitenwereld denkt dan al snel “eigen schuld, dikke bult”, net als bij Jessy. Maar ik weet dat ik niet degene ben die moet oordelen. Ik kijk hoe ik hen bij kan staan. Door Jessy heb ik een groter empathisch vermogen gekregen. Ik zie in mijn werk dat mensen in een isolement raken: ze schamen zich omdat ze hun rekeningen niet meer kunnen betalen. Ook Jessy was afgeschreven door de maatschappij. Wat ik merk is, dat het erg scheelt als je een luisterend oor geeft. Als je iemand persoonlijke aandacht geeft, zie je die persoon opbloeien. Het maakt van hen geen nummer, maar een mens. Dat heb ik bij Jessy ook gezien.”
Manon heeft haar vriendschap met Jessy beschreven in het boek: “Doodstraf voor Jessy”.
tekst van de website van KRO’s Goudmijn