door Drs. Michel de Jong

Net als de eerdere delen toont aflevering 37 van zijn memoires dat Willem Oltmans (1925 -2OO4) niet alleen zijn eigen leven op uitputtende wijze boekstaafde, maar dat de journalist zich ook voortdurend geroepen voelde zelf invloed uitte oefenen op de geschiedenis. Dat laatste wilde hij bij voorkeur ook publiekelijk erkend zien. ln zijn inleiding op dit deel beschrijft publicist Ronald Gase hoe hij het ongebreidelde exhibitionisme van Oltmans aan den lijve ondervond toen hij deze informeel op de hoogte stelde van zijn interviews met tal van hoofdrolspelers die betrokken waren bij de dekolonisatie van Nieuw-Guinea. Oltmans zag zijn gelijk bevestigd over de dubieuze rol van minister Luns en belegde direct een persconferentie, waarna veel politici hun medewerking aan het onderzoek van Gase opzegden. Ook in 1984 avonturierde Oltmans met wisselend succes in de journalistiek, de politiek van Desi Bouterse, het communistische regime op Cuba en – wereldwijd – de herenliefde.

Zoals steeds gaan zijn belevenissen vergezeld van een register, een (kleuren)fotokatern en een uitgebreide set bijlagen.