Auteur
Ivania Brooks Torres 1973 – 2006
Een fotodocumentaire van Piet den Blanken
met tekst van Lou Keune en ingeleid door Agnes Jongerius
Emotionele reacties op boek Bredase fotograaf strijder Ivania
een artikel van Wijnand Nijs op BredaVandaag 01-10-2013
Ivania Brooks Torres werd 33 jaar oud. Met haar dood kwam een einde aan een voortdurende strijd om bestaansmiddelen voor haar en haar vijf kinderen. Zij had van alles geprobeerd, een winkeltje, naaien, eten verkopen, werken in een viskraam, huishoudelijke hulp, en ook prostitutie. Wanhopig werd zij ervan, toch steeds weer opnieuw aanpakken. Uiteindelijk werd zij doodziek waarschijnlijk als gevolg van AIDS. Haar kinderen, de oudste zestien jaar, de jongste twee jaar, bleven alleen achter en stonden er vanaf toen zelf voor.
Piet den Blanken leerde Ivania kennen in 1997. Hij werkte aan een reportage over de snel groeiende prostitutie tijdens die hoogtijdagen van het neoliberale model dat ook Nicaragua in zijn greep had. Hij heeft haar al die jaren gevolgd, met als resultaat dit boek.
De begeleidende tekst is van Lou Keune.
Nicaragua is een van de vele landen waar de wereldwijde economische terugval van de jaren negentig van de vorige eeuw zich in vele vormen manifesteerde. Die teloorgang was ook zichtbaar in de grootschalige armoede in de krottenwijken van Managua.
Op zestienjarige leeftijd kreeg Ivania haar eerste kind, Dorlan. Daarna kreeg ze nog vier kinderen, Bielka, Pedro, Margina en Samantha. Met zijn allen woonden zij in een eenkamerwoning, in een van de vele krottenwoningen die Managua rijk is.
Ivania haar leven stond in het teken van overleven. Een constante zoektocht naar inkomsten om het hoofd boven water te houden. Ze probeerde het met een winkeltje, met een naaimachine waarmee ze van gevonden lappen stof beddenspreien maakte. En met prostitutie.
De sociaaleconomische context waarbinnen gezinnen als dat van Ivania moeten proberen te overleven was en is zeer ongunstig. Er waren en zijn nauwelijks mogelijkheden om je bestaanszekerheid te garanderen. De slechte economische situatie in Nicaragua, de grote en grove inkomensongelijkheid, vergezeld van karige en verslechterde basisvoorzieningen tekenden het leven van Ivania. De doorvoering van een neoliberaal beleid dat zich uitte in bezuinigingen, voortgaande privatisering en marktwerking, doorvoering van vrijhandel, eigen bijdragen van de gebruikers van de karige voorzieningen, maakten de situatie er niet beter op.
Op dit moment leven de vijf kinderen in grote armoede. Nog steeds in dezelfde woning als waar zij met Ivania woonden. Sinds haar dood hebben zij zichzelf moeten redden. Dat is tot op zekere hoogte gelukt, met allerlei baantjes. Maar hun inkomen is zeer laag, hun bestaan zeer onzeker, en allemaal hebben zij te maken met verstoorde onderwijscarrières, en met de bedreigingen van alledag in volksbuurten als waar zij wonen: drugs, prostitutie en geweld.
Het leven van Ivania, haar kinderen en haar buren en verdere familie is exemplarisch voor miljarden mensen: op dit moment moet 40% van de wereldbevolking het doen met reële inkomens van minder dan twee US dollar per persoon per dag. Voor alle duidelijkheid, twee dollar met de koopkracht in New York. Effectief is dat in Managua waarschijnlijk iets van één tot anderhalve US dollar.
Piet den Blanken (Wijbosch, 1951) is documentair fotograaf en fotojournalist in Breda. Vanaf 1978 is hij zelfstandig fotograaf, met als specialisatie sociale en economische onderwerpen. In de jaren tachtig gaat hij ook internationaal werken. Daarbij overheerst zijn belangstelling voor Latijns Amerika. Vanaf de jaren negentig komt het thema van de internationale migratie steeds meer terug.
Tentoonstellingen van zijn foto’s waren te zien in het Vakbondsmuseum in Amsterdam, Arbeits Museum in Norkoping (Zweden), overzichtstentoonstelling van zijn werk in de Grote Kerk in Breda, Kunsthal in Wenen, fotofestival Naarden, Kempenlandmuseum in Eindhoven, Nationaal Museum van Costa Rica in San Jose, Europees Parlement in Brussel, het Maritiem Museum in Rotterdam, Breda’s Museum en Gallerie De Gang in Haarlem. Zijn werk wordt gedistribueerd door fotobureau Hollandse Hoogte.
Samen met Lou Keune maakte Den Blanken de boeken Overleven in oorlogstijd over El Salvador en De kleuters van 1957 over een generatie in het Brabantse dorp Wijbosch.
Bij Papieren Tijger verschenen in de jaren 80 van Den Blanken De kleine Brabantse dorpen en El Salvador. Met René van der Velden maakte hij Mores leren en Formule WS.
Voor meer informatie over zijn werk, zie: www.denblanken.com.
Lou Keune (Houthem, 1938), afgestudeerd econoom, gepromoveerd in sociale wetenschappen. Heeft gewerkt in verschillende landen van Latijns Amerika, en in Nederland. Hij heeft samen met Piet den Blanken verschillende publicaties gemaakt, waaronder een over overleven tijdens de burgeroorlog in El Salvador, en een over oud-leerlingen van een kleuterschool in Wijbosch (gemeente Schijndel). Daarnaast over o.a. lokale ontwikkeling in Colombia, de textielindustrie van Tilburg, action research, de wereldeconomie, en over alternatieve economie. Hij is verbonden aan de Universiteit van Tilburg.
Voor meer informatie over zijn werkzaamheden, zie: www.loukeune.nl
ISBN 9789067282840
NUR 653, 696
96 pagina’s (zwartwit en kleur)
EUR 20,00