Boeken

Deel 54 13 augustus 1991 Ik kon niet slapen en lag te piekeren hoe ik ooit mijn Memoires uitgegeven zou kunnen krijgen. Ik zou Freddy Heineken om financiële steun moeten vragen. Laatst kwam ik hem tegen. Ik herinner daaraan in een korte aangetekende brief waarin ik vraag of ik hem zou kunnen ontmoeten. Ook heb […]

Deel 53 8 januari 1991 (…) De stem van minderheden binnen de academische wereld wordt sterker. Tegenstanders roepen smalend dat Shakespeare moet worden geschrapt omdat hij niet in Swahili schreef. Thought police lijkt een voortvloeisel te zijn van het verschijnsel affirmative action. Het is dus hetzelfde verhaal in een nieuw jasje: moet je een zwarte […]

Deel 52   8 september 1990 De Nederlandse schrijvende pers is even ziek als de televisie. Allemaal dezelfde smoelen en brains. Pagina’s vol over Ed Nijpels, Piet Vroon, Henk Hofland, over Henri Faas, Jan Blokker, Hans van Willigenburg, Jos Brink, Henk van der Meijden: iedereen houdt iedereen aan de gang en aan de praat. Het […]

Deel 51 3 mei 1990 Vanmorgen stond opeens generaal Hein de Villefort du Toit voor mijn deur. Omdat mijn flat nog leeg is (de container is onderweg van Durban naar hier) gingen we naar het Wiener Café in Hillbrow. Hij wilde me waarschuwen dat mij donkere tijden stonden te wachten. In Pretoria wordt thans gesproken […]

Deel 50 23 januari 1990 Ik bedankte de president voor de gastvrijheid die ik thans vier jaar in zijn land had genoten. Ik legde uit hoe een verkeerd beeld ik me van Zuid-Afrika had gevormd voor ik hier arriveerde. Ook vertelde ik over mijn ervaringen in townships en hoe ik gesprekken had geregeld tussen Samuel […]

Deel 49 10 oktober 1989 Televisienieuws „goes Hollywood”, aldus Richard Zoglin. abc tv World News Tonight liet op het nieuws een gedramatiseerde overhandiging van een aktetas door de spion Felix Bloch aan een kgb-man zien. Mam zei altijd al: „Truth is stranger than fiction.” Wanneer televisienieuws nu fictie gaat vermengen met actualiteit, is het hek […]

Deel 48 12 juli 1989 Ik reed naar Pretoria en had een intens gesprek met Theo Albrecht in Burocadia. „I may be a junior diplomat,” zei hij, „but I studied Anthropology. I do place myself into the shoes of blacks. I saw how my parents treated them. I think, you are basically a conservative, Willem, […]

Deel 47 22 januari 1989 Ik heb weer eens iets vreselijks gehoord. Herman von der Dunk vertelde me telefonisch dat toen hij in NRC Handelsblad een positief artikel schreef over mijn Memoires, oud-ambassadeur H.N. Boon hem onmiddellijk een brandbrief had gezonden hoe hij in hemelsnaam een positief stuk over mij kon schrijven, want ik was […]

Deel 46 21 september 1988 Londen Ik sprak twee uur met Hein de Villefort du Toit tijdens een gezamenlijk ontbijt in het Hilton. Hij waarschuwde dat Roy Sherwood op de ambassade in Den Haag nu ook een zwart kruis achter mijn naam had gezet. „Jij bent een probleem. Je gaat je eigen weg. In Den […]

Deel 45 6 februari 1988 „Wim heeft er altijd bij willen horen, wat nooit is gelukt. Nu zoekt hij erkenning in zijn dagboeken,” aldus André. Kletskoek. Ik heb nooit „erbij” willen horen, om te beginnen omdat ik in een vroeg stadium ontdekte uit wat voor rotkliekjes dit land bestond. Ik heb voor mezelf bewust een […]

Deel 44 7 juli 1987 Wat er gisteravond gebeurde, is niet te beschrijven. Ik werd om 20:15 uur door een auto van het ministerie van Buitenlandse Zaken opgehaald en na een lange omweg naar een huis in de Twee Kinderenstraat gebracht. Maar dat was een verkeerd adres. We wachtten er enige tijd tot een dame […]

Deel 43 4 mei 1987 Luchthaven Malan Heerlijk ochtendje met broer Hendrik. Mijn broer had besloten een speech af te steken omdat ik eerder tijdens mijn bezoek had gesproken over „fundamentele goodwill” van zwarten voor blanken. „Wim, je moet gewoon begrijpen dat we hier in een jungle leven. Het woord ‘goodwill’ is een anathema en […]

Deel 42 23 december 1986 Collega John de Mees van het Surinaamse persbureau kwam buurten. Ik vertelde hem wat er alzo door de eerwaarde collega’s in het bos op film was vastgelegd. „Zijn die journalisten nog hier,” vroeg hij. „De meesten zijn op weg naar Zanderij, want er gaat vanavond een vliegtuig,” antwoordde ik. John […]

Deel 41 15 april 1986 Ik lunchte met Romanov in het Intourist Hotel, nog steeds razend dat een USSR-delegatie met vijf man naar New York zou reizen. Het scheelde weinig of we hadden werkelijk een twistgesprek gekregen. „I am free to tell you, Willem, you are wrong. I am no longer in government service. What […]

Deel 40 26 november 1985 Terwijl ik met De Mari aan het praten was, zag ik Spoor en Lurvink lopen. Lurvink stuurde Spoor op me af, die me zelfs niet begroette en totaal over zijn toeren was. „Waarom praat je met die kerels van De Telegraaf,” was zijn eerste verwijt. „Omdat het tenslotte ook journalisten […]

Deel 39 27 juni 1985 Vanmiddag waren de opnames van Hier is … Adriaan van Dis. (…) We begonnen dus met mijnheer Oltmans en mijnheer Van Dis, wat meteen al veel verpeste. (…) Maar geleidelijk aan werd hij steeds vervelender. Journalisten namen mij niet serieus, beweerde hij. Daarna geloofde hij niets van mijn rol op […]

Deel 38 6 augustus 1984 In West-Duitsland zijn 300.000 van de daar verblijvende 4.5 miljoen buitenlanders volgens de aangeboden „oprotregeling” inderdaad opgekrast. Ze krijgen 12.000 gulden mee plus poen voor ieder kind. Het wordt de allerhoogste tijd dat ze in het met buitenlanders dwepende Den Haag een dergelijk toverformule bedenken, want wat er nu plaats […]

Deel 37 3 maart 1984 Bouterse zei vervolgens dat André Haakmat eigenlijk terug wilde komen in Paramaribo. „Hij weet alles van de rol van de CIA hier. Maakt u maar een interview met hem. Als ik zou publiceren wat Haakmat me schrijft dan zou je wat beleven.” Ik zei bereid te zijn een poging te […]

Deel 36 5 december 1983 Terwijl ik op een bankje in Fort Zeelandia zat te wachten op Naarendorp klapte een wachtcommandant in zijn handen naar mij. „Roep je je hondje zo ook?” vroeg ik. Dit leidde ertoe dat ik werd opgebracht door de Militaire Politie. We gingen het kantoor in. Ze wilden lezen wat ik […]

Deel 35 2 juli 1983 Soms vraag ik me af hoe ze erin zijn geslaagd de affaire-Claus nog steeds uit de publiciteit te houden. Op mijn aanzet in de Haagse Post is een ijzige stilte gevolgd. Ik lag er wakker van. Jan Pijper vertelde te weten dat Der Spiegel het leven van Claus, ook van […]