Boeken

6 mei 2002 We gingen om 11:00 uur met een auto Bagdad in. We maakten een wandeling over de markt en ik heb Bart een fotoboek over Bagdad cadeau gedaan (als aanmoediging). Vervolgens zijn we de wijk Al-A’amiriya gegaan, waar we de schuilkelder bezochten waar in 1991 408 mensen omkwamen, vooral vrouwen en kinderen, door […]

7 december 2001 Poetin heeft toenadering gezocht tot de NAVO en de Europese ministers van Buitenlandse Zaken willen de uitgestoken hand aanpakken en een nieuwe NAVO-Rusland Raad opzetten. Poetin denkt slim te zijn, maar de VS zijn bezig hem steeds verder te isoleren en proberen stiekem de NAVO juist van samenwerking af te houden. Het […]

2 december 2000 Nellie vertelde een tamelijk schokkend verhaal. Indirect bevestigde zij wat ik altijd al had geweten, namelijk dat mijn oudste broer 25 jaar op zijn luie reet heeft gezeten. Mijn broers handelden samen in Elna naaimachines. In 1975 waren er problemen met Elna en de broers besloten dat Theo naar het hoofdkantoor van […]

12 mei 2000 Om 16:00 uur onderweg naar huis, kwam ik Peter Nicolaï tegen. Hij riep me van ver toe: „7 miljoen!ˮ Thuis barstte een waar pandemonium los. Vijf tv-ploegen, Het Parool, Trouw, en Hans van de Wereldomroep stonden voor de deur. Serge van Duijnhoven was er ook ineens met cadeautjes. En ook Eduard was […]

22 augustus 1999 Jan Foudraine belde: „Grandioos, een historische uitzending. Er is aan het hele volk getoond wat een rotzooi er aan de gang is. Jij bent als journalist toevallig in het machtscentrum terechtgekomen en toen de macht zag dat je ze doorhad, werden ze bang. Kijk maar naar Paul Witteman, die in de uitzending […]

Deel 69 23 mei 1999 Campagne, PDI, Bandung Het is druk op het veld voor het podium. Jonge mensen, alleen jonge mensen op de pdi-lijst – ik zou willen dat Bung Karno kon zien wat hier gebeurt. Nu ben ik bij Megawati, 42 jaar geleden was ik in Bandung voor een campagnebijeenkomst met haar vader. […]

deel 68 4 juli 1998 Ik zit nu toch naar de voetbalwedstrijd Nederland-Argentinië te kijken. Numan werd van het veld gestuurd en nu is het helemaal verpest. Er zat een geweldige Schwung in deze wedstrijd, maar niemand durft meer en het is niks meer. En dan maakt ineens Bergkamp de 2-1, en er wordt hysterisch […]

Deel 67 9 maart 1998 Rechtbank Amsterdam, Dedel-zaal (…) Doeleman betoogde dat ik tegen Verploeg fleemde dankbaar te zijn. „Dat ben ik nog,” riep ik uit. „Verploeg is zelfs zijn boekje te buiten gegaan door een getuige voor mij uit Zuid-Afrika te laten overkomen.” Maar verder was het toch de bloody limit dat Doeleman, namens […]

Deel 66 28 oktober 1997 Een psychologe in de televisieshow van Ricky Lake zegt: „Parents should never shame their children.” Ik ving die zin toevallig op, terwijl ik aan mijn schrijftafel zat. Dat was exact iets van mijn jeugd dat ik nooit heb kunnen vergeten. Het gebeurde constant thuis tot ik bij de familie Van […]

Deel 65 31 januari 1997 Peter, Ellen en ik zijn anderhalf uur bij Ruud Lubbers thuis in Rotterdam geweest. We zaten op de eerste etage in zijn werkkamer. Ria serveerde koffie. Het gehalte van zijn boekenkast was eigenlijk beneden peil. Lubbers was buitengewoon aardig. Lubbers opende de bijeenkomst, mij recht aankijkende: „Yours is a mission […]

Deel 64 27 september 1996 Terug in het hotel kwam Kees Versteegh van NRC Handelsblad bij de balie naar me toe en zei: „Willem, ik wil dat je weet dat ik vorig jaar in Djakarta, tijdens een briefing met minister Van Mierlo, waarbij hij hoog opgaf over zijn ontmoeting met minister Alatas, de vraag heb […]

Deel 63 19 april 1996 Professor Delgado haalde me af van het vliegveld. Caroline nam al meteen foto’s toen we het appartement binnenwandelden. (…) Al gauw vertelde hij een schitterend verhaal. Hij zat laatst op het terras van hun boerderij aan de grens met Portugal en luisterde naar prachtige muziek, met om hem heen het […]

Deel 62 4 juli 1995 „Jij bent een masochist. Je blijft je belangen schaden,” zei Pieter. „Nee,” antwoordde ik, „ik verdom het om zoete broodjes bakken.” Beatrix heeft haar buik al vol van de reis, eigenlijk door mijn pamflet, wat alles nodeloos compliceert. „Waarom heb je die brochure niet achteraf geschreven,” vroeg Broertjes ook nog. […]

Deel 61 8 juni 1995 Vanavond boden Pieter Broertjes en Arendo Joustra mij in Pier 10 achter het Centraal Station een etentje aan voor mijn komende 70ste verjaardag. We zaten tussen andere tafeltjes gepropt, maar het voer was best lekker. Pieter gaf me een paar boeken cadeau en schreef er opdrachten in. (…) Tijdens het […]

Deel 60 27 oktober 1994 Rechter B.C. Punt liet zich zelfs ontvallen: „Het gaat nu dus nog slechts om het bepalen van de hoogte van het schadebedrag.” Daar sprong Den Hertog bovenop. Ik had de Staat al zeer veel geld gekost. Dat haal je de koekoek! Dat was het gevolg van de oekaze van de […]

deel 59 6 april 1994 „Ik ben Willem Oltmans,” zei ik. „Dan verzoek ik u dit pand te verlaten,” was het bitse antwoord. Dat antwoord maakte me razend. Ik heb een gigantische scene gemaakt. „U weet best wie ik ben. Zo de oude zingen, piepen de jongen!” „Moet je nu eens zien,” riep ik op […]

Deel 58 4 oktober 1993 Jan Foudraine kwam me een uurtje in mijn kamer drie hoog voor, opzoeken. (…) Voor zijn vertrek vroeg ik hem wat Alexander Smit als gerealiseerde mens, zoals zij dat noemen, nu met zijn leven deed. (…) „Jan, durf jij met een ernstig gezicht te verklaren, zonder erbij te lachen, dat […]

Deel 57 25 februari 1993 Theo van Gogh zag er ongeschoren en vies uit, en zei al lange tijd niet meer te hebben gedronken. Jan Mets had me aangemoedigd hem te ontmoeten en kreeg gelijk. Hij was inderdaad buitengewoon aardig, zoals Jan Mets voorspeld had. Het viel me zeer mee. Ik vond hem zelfs aardig. […]

Deel 56 3 augustus 1992 Eenmaal in hun kantoor gezeten, werd meegedeeld dat uitstel van mijn vertrek niet mogelijk was. Ik bevond me reeds illegaal in het land, en zou nu worden aangehouden. Onder politiebegeleiding kreeg ik de kans om mijn laatste zaken te regelen. Vanavond moest ik Zuid-Afrika met de klm te verlaten. Ik […]

Deel 55 20 mei 1992   Ze hebben nog niet in de gaten dat ik het pand niet meer ga verlaten. André Royackers verscheen. Ik overhandigde hem mijn persverklaring, die hij aandachtig las. „Ik neem dit serieus,” zei hij met een verbeten smoel. „Ik had er geen idee van hoe ernstig dit is,” zei hij. […]